Neem je gezondheid zelf in handen.
Het is voor mij een voortdurend balanceren op de zeer nauwe scheidingslijn tussen mensen willen informeren over wat er op voedings- en gezondheidsvlak aan de hand is enerzijds, en er anderzijds voor zorgen dat de onheilstijdingen niet van dergelijk kaliber zijn dat mensen fatalistisch worden, afhaken en de schouders ophalen met "er is toch niks aan te veranderen."
Want veranderen kan wel! Waarschijnlijk is het redelijk onmogelijk om de wereld even snel te veranderen. Beginnen bij jezelf en je onmiddellijke omgeving is absoluut een haalbare kaart. Mits een gezond boerenverstand, een beetje kennis die we onthouden uit onze middelbare school en de door mijnheer Kneipp zo gepropageerde "Lebensordnung" geraken we al een heel eind.
Ik ben er steeds weer over verbaasd hoe mensen voor zichzelf een zogenaamd uitzichtloze situatie, een chronische gezondheidsproblematiek, een burnout, een zogenaamde auto-immuunziekte kunnen omkeren op een positieve manier. Hoeveel rupsen, een beetje zielig ronddolend in het zand, heb ik in de voorbije 30 jaar niet zien ontpoppen tot prachtige vlinders.
Helaas heb ik er ook een aantal gezien die het stadium van de cocon en het ontpoppen een te grote inspanning vonden en die er zijn blijven in geloven dat iemand anders hen wel zou "redden". Wie weet door welke kraai zij dan nadien zijn verorberd?
Verwijzend naar de dunne lijn van hierboven, blijft mijn credo: "Neem je gezondheid zelf in handen". Voor de Engelse versie van mijn boek, die vorige maand wereldwijd verscheen, werd "Take your health in your own hands" zelfs de titel. In den beginne omdat geen enkele engelstalige het woord "Herbatheek" kan uitspreken, laat staan plaatsen, maar achteraf hoorde ik van een aantal mensen dat ze deze titel nog veel krachtiger vonden. En eigenlijk hebben ze wel gelijk.
Gisteravond op een terrasje op een strand, kwam in een gesprek over "gezondheid" weer opnieuw een veelgehoorde vraag naar boven: "Ja maar wie moet je dan geloven, wie kan je dan vertrouwen?"
Een terechte vraag die heel vaak zelfs af te lezen is van het gezicht van mijn patiënten die tegenover me zitten. Bijvoorbeeld: Je bent pas ouder geworden van een baby, waarvan je zelf terecht vindt dat het de mooiste baby van de wereld is. Maar niet alles gaat zo vanzelf: je merkt dat je baby krampjes heeft , veel huilt, slecht slaapt en ook het babyvelletje is niet zo gaaf en mooi als je had verhoopt. In eerste instantie ga je dan te rade bij je huisarts, later een kinderarts en als ook die geen oplossing geeft de professor in één of andere universitaire kliniek. Die geeft je als advies om te stoppen met je borstvoeding en om te schakelen naar één of andere "high tech" poedermelk. Dit brengt even soelaas, maar korte tijd nadien begint de miserie opnieuw.
Uiteindelijk via via en omdat je als ouder "voelt" dat de cortisonen en maagzuurremmers toch niet echt je dat zijn, kom je terecht bij zo'n "alternatieve dokter" die je baby test en zeer nauwkeurig zegt welke voeding te mijden en dat borstvoeding toch het beste is en de high tech melk helemaal niet zo gezond. Die "rare dokter" argumenteert dat er ergens iets niet klopt als enerzijds geraffineerde suiker wordt gebrandmerkt als mede-oorzaak van diabetes, obesitas en ook ADHD en dat het toch in grote mate in de babyvoeding aanwezig is. Hij adviseert je om de combinatie amandelmelk met cocoswater te gebruiken.
Je baby gaat beter, iedereen slaapt beter en het echte zachte babyvelletje verschijnt, maar je bent er toch niet helemaal gerust in en je laat je baby nog eens "nakijken" door de kinderarts. En dan weet je het helemaal niet meer, want de natuurarts wordt daar een grote kwakzalver genoemd en het geven van de amandelmelk "onvolwaardig" of "gevaarlijk"...
Wat doe je dan als ouder, die het beste voor heeft met zijn/haar kind ? Ik kan dergelijke dilemma's zeer goed begrijpen en mijn advies is tweeërlei: Ten eerste: blijft zelf kritisch nadenken met de gewone middelbare schoolkennis die je hebt, observeren en aanvoelen: een baby die zich goed voelt, vrolijk is en goed slaapt, daar is niks mis mee en dan is er geen enkele reden tot ongerustheid. Ten tweede: durf vertrouwen op je intuitie. We zijn dat helaas afgeleerd, die intuïtie. Paarden ergens in een weide weten nochtans perfect welke toefjes gras in de buurt van welke bloemen ze beter niet kunnen opeten om geen darmkolieken te krijgen. En die paarden lazen nog nooit een boek over kruiden of een blog van een gezondheidsgoeroe.
Probeer kritisch te blijven, zonder stress te hebben over wat je eet en wat je niet eet. Eet zo volwaardig mogelijke, natuurlijke dingen en blijf kritisch voor trends en hypes. Vergeet niet: "Arsenicum, Lood en Cadmium zijn gluten- en lactosevrij..."